Рэзалюцыя заклікае Беларусь неадкладна ўвесьці мараторый на сьмяротнае пакараньне, а таксама адмяніць артыкул 193-1 Крымінальнага кодэксу Беларусі, які прадугледжвае адказнасьць за дзейнасьць ад імя незарэгістраванай арганізацыі
Выступаю за сьмяротнае пакараньне, але толькі ў самых выключных выпадках
“Я выступаю за сьмяротнае пакараньне, але толькі ў самых выключных выпадках, калі, прыкладам, чалавек адняў не адно жыцьцё, а два-тры-чатыры. І нельга ўтрымліваць такога чалавека за кошт падаткаплатнікаў, гуляючы ў нейкі гуманізм.
Гэта — мая прынцыповая пазыцыя. Я яе вынасіла, выпакутавала, паколькі сустракалася з надзвычайнымі сытуацыямі. І калі чалавек ішоў на забойства сьвядома, дараваць яму нельга. Больш за тое, я б увяла сьмяротнае пакараньне і для пэдафілаў.
Прыхільнікі адмены сьмяротнага пакараньня спасылаюцца на судовыя памылкі, памылкі сьледзтва. Але ж мы павінны зыходзіць з таго, што кожны павінен рабіць сваю справу прафэсійна. Памылак павінна быць як мага менш.
Мы сёньня ня так багата жывем. Паглядзіце, як мала плацім маці па доглядзе за дзіцем. А ў турме гэтага, выбачайце, маральнага вырадка павінны ўтрымліваць”.
Кіраўнік аргкамітэту дзеля стварэньня Беларускага камітэту ў абарону зьняволеных “Над бар’ерамі” Цімох Дранчук асабіста пацярпеў менавіта ад артыкула 193-1 Крымінальнага кодэксу. Яго асудзілі на адзін год пазбаўленьня волі за дзейнасьць ад імя незарэгістраванай арганізацыі “Партнэрства”.
Спадар Дранчук кажа: беларускім уладам трэба прыслухацца да заклікаў эўрапейскіх дэпутатаў.
“Зразумела, што гэты артыкул не канстытуцыйны. Такога артыкулу наагул ня можа быць у Крымінальным кодэксе цывілізаванай дзяржавы. Ён абсалютна супярэчыць Канстытуцыі, якая дае права кожнаму грамадзяніну Беларусі права на свабоду сходаў, выказваньняў і г.д.
Абсалютна зразумела, што гэты артыкул трэба адмяняць. І гэта будзе адным з крокаў набліжэньня да Эўропы”.
У беларускім заканадаўстве захоўваюцца сталінскія варыянты, калі з палітычных матываў кідалі ў турмы і перасьледавалі
Старшыня камісіі Палаты прадстаўнікоў Анатоль Паўловіч сказаў нашаму Радыё, што ён асабіста выступае супраць адмены сьмяротнага пакараньня:
“У прынцыпе я супраць. Але сьмяротнае пакараньне патрэбна пакінуць толькі ў выключных выпадках. І пералік гэтых выпадкаў трэба абмежаваць. Гэтак робіцца ва ўсім сьвеце”.
Людміла Гразнова — кіраўніца арганізацыі “Праваабарончы альянс”, зарэгістраванай у Вільні, цьвердзіць: такую рэзалюцыю трэба было прымаць яшчэ раней:
“І патрабаваць ад беларускіх уладаў, паколькі гэта ўсё не адпавядае сучаснай рэальнасьці, эўрапейскай супольнасьці, дзейным заканадаўчым нормам.
І гэта яшчэ сьведчыць пра тое, што ў беларускім заканадаўстве захоўваюцца сталінскія варыянты, калі з палітычных матываў кідалі ў турмы і перасьледавалі. Таму цярпець і надалей такое становішча ў Беларусі, канечне, немагчыма.
Я лічу, што гэта такі крок з боку эўрапейцаў, калі іх намаганьні будуць зьвязаныя ў адзін ланцужок з высілкамі амэрыканцаў. І гэта дасьць свой плён”.
Сёньня прэсавы сакратар МЗС Беларусі Андрэй Папоў заявіў, што ў Парлямэнцкай асамблеі Рады Эўропы пераважае інэрцыя мінулага. Паводле ягоных словаў, учорашняя рэзалюцыя ПАРЭ “паўтарае практыку завочнага абмеркаваньня беларускай тэматыкі і “асуджэньня” Беларусі”.
Афіцыйны прадстаўнік МЗС назваў дакладчыка Хрыстаса Пургурыдэса ангажаваным, а ягоны даклад — павярхоўным і аднабаковым. Спадар Папоў заявіў, што Хрыстас Пургурыдэс “кіраваўся не інтарэсамі і разьвіцьця канструктыўнага дыялёгу Беларусі і Рады Эўропы, а сваімі палітычнымі амбіцыямі”.
